AΠΟΥΣΙΑ
Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2007
AΝΤΙΔΩΡΟ
Δεν ήθελα να το βάλω το παρακάτω απόσπασμα.Έχει χιλιοακουστεί.
Έχει γραφτεί κατά κόρον.
Το προσυπογράφουν -έτσι απομονωμένο- σχεδόν oι περισσότεροι.Ακόμα και ορκισμένοι εχθροί του Παύλου.
Σ'έναν απ'αυτούς,σε μια ''φωνή'' της μπλογκόσφαιρας,που συμβαίνει να αποδείχτηκε για μένα φίλος καρδιάς,το είχα υποσχεθεί.
Σαν ''σήμα'' ,σαν ''σινιάλο'',σαν ένα χέρι ανθρώπου που ίσως κάποτε αγαπήσαμε,και τον βλέπουμε να ξεμακραίνει από την προκυμαία.
Και να χάνεται...
Τηρώ την υπόσχεση...
''Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,αγάπην δε μη έχω,γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν,και εάν έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν,αγάπην δε μη έχω,ουδέν ειμί.
Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου,και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι,αγάπην δε μη έχω,ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί,χρηστεύεται,η αγάπη ου ζηλοί,ου περπερεύεται,ου φυσιούται,ουκ ασχημονεί,ου ζητεί τα εαυτής,ου παροξύνεται,ου λογίζεται το κακόν,ου χαίρει επί τη αδικία,συγχαίρει δε τη αληθεία.
Πάντα στέγει,πάντα πιστεύει,πάντα ελπίζει,πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει"
Φίλοι,σας χαιρετώ.
Είναι η δεύτερη φορά,γι'αυτό και οριστική.
Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που σας γνώρισα.
Το αγάπησα τούτο το δεύτερο, βραχύβιας διάρκειας blog,αλλά......δεν!
Καλή ζωή να έχετε!
Υ.Γ.1
Στη φωτογραφία ο δωδεκάχρονος Αλέξης σε ερημοκκλήσι.
Υ.Γ.2
Τα σχόλια στον Παύλο,και δύσκολο να ξεκινήσουν,και αν ξεκινήσουν ανοίγουν συζητήσεις που δεν κλείνουν.
Ας μείνουν κλειστά αυτά λοιπόν,και ας ακούσουμε απλώς τη φωνή που μας στέλνει αυτός ο γλυκός,φωτισμένος και τόσο παρεξηγημένος Ταρσεύς.
Eν απουσία και εν πληγή Σάββατο, Φεβρουαρίου 03, 2007
<< Home