AΠΟΥΣΙΑ

Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2007

ΠΥΞΙΔΕΣ


''Και φεύγει η ζωή,σαν ένας λεκές από υγρασία''
διάβαζα κάπου.
Μα,φεύγει έτσι η ζωή?
Και σε ''λεκιάζει'' ποτέ η υγρασία?
Δεν ξέρω...
Ζορίζονται οι ώρες μου ξανά,και τέτοιες στιγμές,ποτέ δεν ξέρω.
Δυο οι επιλογές και μία η απόφαση.Που επείγει.Που πρέπει να παρθεί.
Βορράς και Νότος.Δίπλα,μέσα μου,έξω..
Ομιχλώδης,ψυχρός,μουντός,μα σταθερός,προστατευτικός για μένα ο πρώτος.
Φωτεινός,ζεστός,αλλά κάποτε νευρώδης, ξένος κι ''αλήτης'' ο δεύτερος.
Δυο τόποι,δυο χρόνοι,δυο μνήμες,δυο πόλεις,ένας άνθρωπος,μια ζωή..
Μια ζωή με υγρασία ακριβώς πίσω απ'το στέρνο,ούτε βόρεια,ούτε νότια.
Κι οι πυξίδες κι οι φάροι,διακοσμητικοί..
Ώρα καλή σας!
Eν απουσία και εν πληγή Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007

31 Comments:

Καλησπέρα Μαρίνα μου,

εγώ πάντως ψηφίζω νότο οπωσδήποτε. Άσε, πολύ κρύο έχει στο βορρά, έχει και κάτι μικρόβια εκεί(πνευματικά), ΤΟΣΑ μετά συγχωρήσεως :-)))), μην αρπάξεις και καμιά πούντα.

Την αγάπη μας

16 Ιανουαρίου 2007 στις 1:29 π.μ.  

Έχει,έχει πράγματι κι από αυτά.
Μα,φίλεργοι παιδιόθεν εμείς,χτίζουμε ''ανοσοποιητικό'' ισχυρότατο,δεν είναι έτσι?

Δεν ξέρω Γιώργο,ειλικρινά δεν ξέρω.

Κι ο χρόνος τρέχει αντίστροφα...

Αγκάλιασέ τους όλους,και πιο σφιχτά τον ΕΝΑΝ!

16 Ιανουαρίου 2007 στις 7:22 π.μ.  

Όπου σου δείχνει η πυξίδα της καρδιάς σου,Μαρίνα...

Να φάει χώμα μια φορά το "πρέπει" από το "θέλω"!

Εξάλλου,όπου και να βρίσκεσαι...,
η Απουσία,πιστή σαν το σκύλο σου,το Γιάννο,θα σ' ακολουθεί.

Ό,τι και ν' αποφασίσεις,θα 'μαστε μαζί σου.

16 Ιανουαρίου 2007 στις 9:16 π.μ.  

Kαλημέρα Μαρίνα. Αν αποφασίσεις το δεύτερο, λογάριασε έναν φίλο εδώ.

(Μπορείς, αν θέλεις να τον καλείς και με το παλιό του όνομα. Άλλωστε, ακόμα ένα όνομα του ίδιου θεού είναι...)

16 Ιανουαρίου 2007 στις 9:17 π.μ.  

ξανάρθες :))

16 Ιανουαρίου 2007 στις 12:33 μ.μ.  

@teiresias

Έτσι είναι,ναι!
Οι πιστοί μου ακόλουθοι:η απουσία του κι ο Γιάννος.

Mα,δεν είναι ούτε το ''θέλω'' ούτε το ''πρέπει'' ανάμεσα.
Είναι εκείνο ''το πιο βαθύ,που με λερώνει..''
Κι ακόμα δεν το'χω βρει.

Ευχαριστώ για την αγάπη σου Γιάννη!

Θα τα πούμε...

16 Ιανουαρίου 2007 στις 4:02 μ.μ.  

@vromios

Σε λογαριάζω φίλο παντού Νυκτιπόλε!
Ό,τι καιρό κι αν έχει μέσα μου!

Σ'εκείνα τα μέρη,σε μια νυκτιπολία μ'άρωμα γιασεμιού,εντός των τειχών πάντα,τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους..

Το περιμένω.

Σε φιλώ!

16 Ιανουαρίου 2007 στις 4:07 μ.μ.  

@alkyoni

Δεν ξέρω,alkyoni!
Μπορεί...

Χαίρομαι πάντως που σε ''βλέπω'
εδώ.

Καλός αέρας να φυσάει στα όνειρά σου.Πάντα!

16 Ιανουαρίου 2007 στις 4:09 μ.μ.  

Ψηφίζω κι εγώ Νότο.

Το ρίσκο είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής.

Δεν ξέρω όμως τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν για σένα αυτά τα δύο σημεία.

Πρέπει όλοι να βρούμε εκείνον τον καλό συνδυασμό του θάρρους και της σύνεσης.

Σε χαιρετώ.

Τα χαιρετίσματά μου και στον Γιώργο που έγραψε προηγουμένως.

16 Ιανουαρίου 2007 στις 8:09 μ.μ.  

Ποιός να ξέρει αγαπημένη μου...
Ποιός αλήθεια!

Εντός σου, φωνάζει η απάντηση, είμαι βέβαιη. Ρότα χαραγμένη.
Τούτες οι φιμωμένες εσωτερικές φωνές μας, αγωνίζονται να τις αφουγκραστούμε. Κι εμείς, όλο τρικλοποδιές...

Σώπασε κι άκου.
Κι εμένα, να ξέρεις, θα με βρεις όπου...

16 Ιανουαρίου 2007 στις 10:29 μ.μ.  

Καλησπέρα Μαρίνα

Αύριο ο ήλιος πάλι θα βγει να μάχεται τη συννεφιά
Έτσι και συ
με τα πρώτα βήματα και χίλιους φίλους

Καληνύχτα Μαρίνα

16 Ιανουαρίου 2007 στις 11:34 μ.μ.  

Δεν υφίσταται καν ζήτημα κατά την ταπεινή μου άποψη. Μείνε στον Νότο.

Εκει που τ' αστέρια λάμπουν διαφορετικά.

17 Ιανουαρίου 2007 στις 12:06 π.μ.  

Καλώς σας ξαναβρίσκω Μαρίνα μου!
Επιτέλους! Και με "φορεματάκι" πιο αισιόδοξο!

17 Ιανουαρίου 2007 στις 1:13 μ.μ.  

@φιντείας

Και τα δυο σημεία,έχουν θετικές κι αρνητικές όψεις,που εναλάσσονται Φιντεία.
Έχει σε μένα συμβεί,μια αυγή στο Νότο να χαράζει, και στο Βορρά να σε χαράζει,κι αντίστροφα...
Ένα λιόγερμα στο Βορρά να δύει ο ήλιος,και στο Νότο ο ήλιος να σβήνει,και αντίστροφα..

ΕΣΥ κι ό,τι κουβαλάς είναι οι τόποι.
Γι'αυτό και μένα είναι..

Την καλησπέρα μου!

17 Ιανουαρίου 2007 στις 2:41 μ.μ.  

@καπετάνισσα

Ναι.
Ο Ποσειδώνας,ο θυμωμένος που πάντα η δικιά μου η ψυχή στήνει εμπρός μου..

Ξέρεις?
Από το σπίτι στο Cardiff,φαίνεται μια ανάσα ο Ατλαντικός.
Γι'αυτό κι αν ναι,κι αν εκεί,θα ξέρω:είναι η καπετάνισσα μαζί μου!

Φιλιά!

17 Ιανουαρίου 2007 στις 2:44 μ.μ.  

@sokratis xenos

Αν Σωκράτη, μ'ακολουθούν τα παραπλέοντα φωτισμένα σκάφη,με πρώτο εκείνο που στα πανιά του η καρδιά γράφει στίχους,τότε δε φοβάμαι τίποτα.Τίποτα!

Σ'ευχαριστώ!

17 Ιανουαρίου 2007 στις 2:46 μ.μ.  

@dormammu

Τρεις ψήφοι κατοχυρωμένες επισήμως υπέρ του Νότου,και μάλιστα η μία από ''πρίγκιπα'',
Θα αρχίσω να σπρώχνω σιγά-σιγά την πλάστιγγα.

Πάντως,26 του Γενάρη,μεσημέρι,το μεγάλο Ναι,ή το μεγάλο Όχι.

Σε χαιρετώ dormammu.

17 Ιανουαρίου 2007 στις 2:49 μ.μ.  

@an-lu

Να και η αγαπημένη γοργόνα μας!

Ο Γιάννος,μονίμως αισιόδοξος an-lu,έως χαζοχαρούμενος θα έλεγα..

Τώρα εγώ,προσπαθώ να κάνω αισιόδοξο και το ''μέσα φορεματάκι''.

Θα δείξει..

Σε φιλώ!

17 Ιανουαρίου 2007 στις 2:51 μ.μ.  

Γειά σου Μαρινάκι!! Τι καλά που το βρήκα το μπλογκ σου!

17 Ιανουαρίου 2007 στις 6:47 μ.μ.  

Ώρα καλή και σε εσένα απουσία.
Για ό,τι και αν επιλέξεις..
Και μια προσωπική στάση...
Προσπαθώ να αποφεύγω τα δίπολα.
Καλό σου βράδυ
Την αγάπη μου

17 Ιανουαρίου 2007 στις 10:39 μ.μ.  

Ένα περίεργο πράγμα....
Όποτε αργείς ν' απαντήσεις στους φίλους σου,αναρωτιέμαι:
είναι καλά;...

Μου 'μεινε η φοβία!...

18 Ιανουαρίου 2007 στις 4:54 μ.μ.  

@eleni63

Μαμά του πανέμορφου Λύκου,κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω εδώ.
Σου είχα αφήσει το χνάρι αυτού του blog,με σχόλιό μου για ευχές.
Αλλά μάλλον το μετέτρεψε σε ανώνυμο ο beta..

Φιλιά Ελένη!

18 Ιανουαρίου 2007 στις 8:21 μ.μ.  

@markos

Σοφή-τι άλλο-η προσωπική σου στάση.

Είναι στιγμές όμως σε μένα,που σχέσεις,συναισθήματα,αποφάσεις,τραμπαλίζονται σε επώδυνα κι αχρείαστα δίπολα...

Βλέπουμε...

Ευχαριστώ Μάρκο μου!
Καλό σου βράδυ!

18 Ιανουαρίου 2007 στις 8:25 μ.μ.  

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

18 Ιανουαρίου 2007 στις 8:31 μ.μ.  

Μαρίνα μας, καλό σου ταξίδι!!!

Να ξέρεις ότι είσαι μέσα στην καρδιά μας!!!

Κι εμείς "Δεν ξεχνάμε" εύκολα!!!

άπειρα φιλιά
με απέραντη αγάπη

Α + Κ + Μ-Φ

18 Ιανουαρίου 2007 στις 10:21 μ.μ.  

Να θυμασαι αγαπημενη οτι οι μονιμες υγρασιες πειραζουν την καρδια .

Ειμαι σιγουρη πως εχεις ηδη το εισητηριο της επιλογης στους χτυπους της καρδιας σου .
Απλωσε τα χερια σου και θα ανακαλυψεις πως κι αυτη η ιδια η ομιχλη ηταν αλλο ενα ονειρο


Ιωαννα

19 Ιανουαρίου 2007 στις 1:16 μ.μ.  

Θα διάλεγα βορρά, να ξεκουράσω την ψυχή μου και να χαθώ στην ομίχλη του. Κουράστηκα από την "αλητεία" του νότου. Καλημέρα απουσία!

20 Ιανουαρίου 2007 στις 8:16 π.μ.  

@paragrafos

Ειδικά για σας τους τρεις,

''τα κάρβουνα μες στην ομίχλη,

θα είναι πάντα ''ρόδα ριζωμένα στην καρδιά μου''.

Σας φιλώ!

20 Ιανουαρίου 2007 στις 10:18 π.μ.  

@jo-anna

Παραδόξως αγαπώ πολύ την ομίχλη,κι όχι για να κρύβομαι μέσα της,όχι...

'Ισως και να την έχω κάνει την επιλογή,ναι!

Μια αγκαλιά μεγάλη σου στέλνω όπου κι αν είσαι.

20 Ιανουαρίου 2007 στις 10:20 π.μ.  

@so_far

Καλημέρα!
Καλημέρα και στο γλυκό αγοράκι σου!

Κι εγώ κουράστηκα.
Μόνο σε κείνη τη ''μικρή του Νότου Πολιτεία'',
μόνο σε κείνο το φύλλο, το ριγμένο στη νοτιοανατολική Μεσόγειο,δεν θα κουραζόμουν ποτέ!
Μα εκεί δεν μπορώ να πάω μόνιμα,δυστυχώς.

Κι έτσι,τραβάμε για αλλού..

Σε φιλώ!

20 Ιανουαρίου 2007 στις 10:24 π.μ.  

Όπου κι αν δείξει η πυξίδα, θα είναι για καλό της δικής σου ζωής!
Να είσαι σίγουρη! Να μην στενοχωριέσαι! Όλα θα πάνε καλά!
Τα είπαμε και στο μειλ.
Φιλάκια πολλά!

23 Ιανουαρίου 2007 στις 1:16 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home