AΠΟΥΣΙΑ

Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2007

ΜΕ ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ!


''...το λιβάδι έλαμπε ανθόσπαρτο.

Τα πουλιά έσχιζαν τον αέρα κοπαδιαστά, και έρχονταν χωρίς φόβο να κάτσουν στους ώμους μου και στα χέρια μου, μ'ένα χαρούμενο τρεμουλιαστό φτερούγισμα.

Ύστερα επιτέλους διέκρινα τους κατοίκους τούτης της ευτυχισμένης γης.



Ήρθαν αυτόκλητοι,με τριγύρισαν,με αγκάλιασαν...




Παιδιά του ήλιου,παιδιά του δικού τους ήλιου,πόσο ήταν ωραία!

Ποτέ πάνω στη γη μας,δεν είχα δει τόση ομορφιά σε άνθρωπο.

Τα πρόσωπά τους ακτινοβολούσαν σοφία και συνείδηση,μια συνείδηση φτασμένη σε τέλεια γαλήνη.


Αυτοί οι άνθρωποι με το χαρούμενο χαμόγελο,σπρώχνονταν επάνω μου όλο χάδια.

Mε πήραν σπίτι τους και όλοι ήθελαν να μου προσφέρουν κατάλυμα.

Δεν μου έκαναν ερωτήσεις.Έμοιαζαν να τα γνωρίζουν όλα και δεν είχαν παρά μία επιθυμία:



ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ!


(Με τη γραφή του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι,από ''το όνειρο ενός γελοίου'', για να πω ξανά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,σε όλους εσάς)

update 07/01/07:
Εως την Παρασκευή,στο blog παραμένει ο Γιάννος.
Σχόλιο εντός...



Eν απουσία και εν πληγή Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007

48 Comments:

Παιδιά του ήλιου όλοι μας.

Είπαμε: Someday the sun will shine through!

3 Ιανουαρίου 2007 στις 8:59 μ.μ.  

@dormammu
Πόση ελπίδα κουβαλούν πάντοτε οι
φράσεις σου!

Μακάρι dormammu!
Μακάρι να λάμψει!

3 Ιανουαρίου 2007 στις 9:09 μ.μ.  

"Κι αν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον,είμαστε κιόλας νεκροί",
έλεγε ο Λειβαδίτης...

Εξάλλου...,"δε θέλαμε τη νίκη,μονάχα λίγη μουσική"-όπως θα θορυβεί η ευτυχία στην καρδιά σου...

3 Ιανουαρίου 2007 στις 9:15 μ.μ.  

@dormammu
Τι θα γίνει, ρε δαίμονα;
Όταν διάβασα το ποστ της Απουσίας, μπήκα να γράψω κάτι παρόμοιο με το δικό σου και σε διαβάζω και το έχεις γράψεις και άντε πια, παιδάκι μου, πάλι τα μεγάλα πνεύματα συναντήθηκαν;

Απουσία, διάβασε άλλη μία φορά τον δαίμονα του σκότους και να τον ακούς! Ξέρει καλύτερα απ' όλους τις δυνάμεις του φωτός!

Είδα το σχόλιό σου στο προηγούμενο και είδα και το λινκ που έχεις το μπλογκ μου. Είναι ένα γράμμα λάθος, γι αυτό δεν μπορείς να μπεις.
Στο βάζω εδώ:
http://anarrima.blogspot.com
(Είναι με δύο r, όχι με δύο n)

Φιλάκια!

3 Ιανουαρίου 2007 στις 9:33 μ.μ.  

@teiresias

''Aν το έχω και δεν στο δώσω,ποτέ δεν το είχα..''
να συμπληρώσει τον Λειβαδίτη κι ο Μονεμβασιώτης συνονόματός σου!

Μακάρι να μπορούσα να σας τη χάριζα αυτή τη μουσική..

Ώρα καλή Γιάννη!

3 Ιανουαρίου 2007 στις 9:38 μ.μ.  

@artanis

Tα λόγια του Άρχοντα του Φωτός,είναι σαν να τα άκουσα κι από τα δικά σου χείλη.
Εσύ μου τα τραγούδησες,δεν είναι?

Πάω να διορθώσω το link,ευχαριστώ!

Για όλα!

3 Ιανουαρίου 2007 στις 9:40 μ.μ.  

Κι εσύ που το διάλεξες, εξ΄ίσου "μεγάλη!" Έτσι είναι οι πραγματικοί φίλοι Μαρίνα μου! Θέλουν να διώξουν τον πόνο, όταν τον βλέπουν κι αν δεν τον "βλέπουν", όταν τον διαισθάνονται.
Αν και δεν νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να βλέπουν ανθρώπους να πονάνε και δεν κάνουν κάτι, για να διώξουν τον πόνο του άλλου.
Φιλάκια πολλά! "Ανέβηκα" που σε βρήκα!
Φιλάκια πολλά πολλά!
Καλό σου βράδυ!

3 Ιανουαρίου 2007 στις 10:57 μ.μ.  

Μαρίνα said:
....για να πω ξανά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους εσάς.

Μαρίνα μου, ευχαριστώ λένε στους ξένους, στους φίλους δεν χρειάζονται λόγια. Μας αρκεί το βλέμμα ή το χαμόγελο (έστω και τo ιντερνετικό) του χαρούμενου φίλου μας. Υπάρχει μεγαλύτερη πληρωμή από αυτό;

Υ.Γ

Έμαθε ο Γιάννος να τραγουδογαβγίζει ή όχι ακόμη; Γιατί μόλις το τελειώσει έχω το ίδιο τραγούδι σε ξένη γλώσσα, και μάλιστα γατίσια!!

3 Ιανουαρίου 2007 στις 11:17 μ.μ.  

@elpida

Κι εγώ ''ανέβηκα'' που υπάρχετε!
Που είστε ξανά εδώ!
Μέσα στους φίλους μου,το πιο όμορφο κυκλάμινο,βγαλμένο κατευθείαν από τη ρίζα του βράχου,να ξεχωρίζει!

Σε φιλώ Κατερίνα μου!

3 Ιανουαρίου 2007 στις 11:36 μ.μ.  

@άσχετος

Δίκιο έχεις Γιώργο,μα,φευ,κάποια αυτονόητα,δεν είναι στην εποχή μας αυτονόητα..
Παρά την αισιοδοξία της Κατερίνας,τείνει να θεοποιηθεί η διαφύλαξη της προσωπικής μας νιρβάνας,και να εξοστρακιστεί η αλληλεγγύη.

Κι όλα αυτά,κάνουν το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,αναγκαίο!Και την ευγνωμοσύνη επίσης.

(Δεν το έμαθε όλο.
Κάνουμε ταχύρρυθμα όμως..)

Φιλιά!

3 Ιανουαρίου 2007 στις 11:42 μ.μ.  

Ωραίο κείμενο.
Άνοιξη μέσα στο καταχείμωνο.

Μας ευχαριστείς με το να είσαι πάλι εδώ.

Καλή χρονιά.

4 Ιανουαρίου 2007 στις 12:43 π.μ.  

Δεν έχει κανένα δικαίωμα ο πόνος να είναι χαραγμένος στο πρόσωπό σου.
Διώχτον μακριά
Απαίτηση όλων είναι ...
Καλό βράδυ.

4 Ιανουαρίου 2007 στις 1:26 π.μ.  

@φιντείας

Πάντα είναι λιμάνια οι μεγάλοι κλασσικοί και όχι μόνο αυτοί.
Κάθε πένα που γράφει με αίμα αντί για μελάνι...

Κι εγώ χαίρομαι Φιντεία!
Πολύ!

4 Ιανουαρίου 2007 στις 7:06 π.μ.  

@markos

Τώρα ,καλέ μου φίλε,τι να σου γράψω?
Πως θα κάνω κάθε τι προκειμένου να ικανοποιήσω την απαίτηση?

Παράγοντες αστάθμητοι πάντα υπάρχουν Μάρκο μου!
Πρόσθεσε σ'αυτούς και τις μεταπτώσεις μου και...

Για την ώρα πάντως,είμαστε όλοι εδώ!

Καλή σου μέρα όταν ξυπνάς!

4 Ιανουαρίου 2007 στις 7:10 π.μ.  

Ενα από τα καλύτερα δώρα που πήρα την πρώτη μέρα του χρόνου, ήταν μερικές λέξεις ευχές που μου άφησες. Κι άλλο ένα πήρα, βλέποντας ότι είσαι εδώ. Οτι τώρα είσαι εδώ. Για όσο.
Σε φιλώ σαν να σε ξέρω από παιδί. Σαν να παίζαμε μαζί κάτω στην αγαπημένη μου παραλία.
Και σε ευχαριστώ με τον ίδιο τρόπο.
Καλημέρα.

4 Ιανουαρίου 2007 στις 9:24 π.μ.  

Δηλαδή, δε θα μας αφήσεις ποτέ να έχουμε την τελευταία κουβέντα σε αυτήν την ατέρμονη ευχαριστώ-ανταλλαγή????????????????

Πρόσεξε, το λέω τελευταία φορά και (σσσς σιωπή!) μην τυχόν και δω απάντηση με ευχαριστώ-φχαριστώ-στω ή άλλο παράγωγο-συνώνυμο-ταυτόσημο...

Εμείς (πληθυντικός ευγενείας εμφατικός της εμού μεγαλειότητος) σε ευχαριστούμε για τα τόσα που μας έχεις απλόχερα χαρίσει.
Τελεία.

(Είπα τελεία.)

4 Ιανουαρίου 2007 στις 7:21 μ.μ.  

@χνούδι

Δεν ξέρω αν τις αξίζω τις λέξεις που γράφεις..
Ξέρω πως γαλήνεψε η ψυχή μου-που φουρτούνιασε πάλι σήμερα-όταν ''είδα'' την παραλία μας!

Σε φιλώ Μελίνα!

4 Ιανουαρίου 2007 στις 9:29 μ.μ.  

@filomila

Και παύλα!(συμπληρώνω στο τελεία)

ΕΥΓΝΩΜΩΝ!
(Είδες?Πειθάρχησα.Δεν την ξαναέγραψα τη λέξη εκείνη...)

Πάρε ένα κόκκινο Αλεξανδρινό λουλουδάκι!
Σ'αγαπώ!

4 Ιανουαρίου 2007 στις 9:31 μ.μ.  

Είσαι μία..! :))



.....γλυκιά μου...

4 Ιανουαρίου 2007 στις 11:01 μ.μ.  

Και εμείς θα ξαναπούμε ότι εμείς ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ και εσύ θα μας αφήσεις άλλο ένα post και πάλι απ' την αρχή και αυτή τη φορά δε θα ξαναχαθείς ποτέ... Ε...; Ε...;

5 Ιανουαρίου 2007 στις 3:50 π.μ.  

Χρόνια πολλά!
Χρονια καλά και ΥΓΕΙΑ - ΥΓΕΙΑ -ΥΓΕΙΑ!!!

5 Ιανουαρίου 2007 στις 10:46 π.μ.  

Τι χαρά να σε ξαναέχουμε εδώ . Καλή σου χρονιά γλυκειά μου !
πολλή πολλή αγάπη

5 Ιανουαρίου 2007 στις 3:33 μ.μ.  

@jason

''στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε,
τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους,
παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε,
κι ονόματα,και χρώματα και δρόμους...''

Για post δεν ξέρω,την αγάπη μου πάντως θα σας την αφήνω πάντα jason!
Δε θα χαθούμε,όχι....

5 Ιανουαρίου 2007 στις 5:33 μ.μ.  

@tassoula

Kαλή χρονιά κι ευτυχισμένη γλυκιά μου Τασσούλα!
Να είναι καλά το παιδί και ο Σταύρος,κι όλη η ζωή σου να κυλάει σαν το άρωμα των λουλουδιών σας...

5 Ιανουαρίου 2007 στις 5:35 μ.μ.  

@ellinida

Αγάπη κι από μένα!
Ευχές,ευχές και φιλιά από μετάξι!
Θα τα πούμε.....

5 Ιανουαρίου 2007 στις 5:36 μ.μ.  

Καλή χρονιά κι από μένα!

Όμορφα λόγια!Ο Οδυσσέας Ελύτης το είπε αλλιώς:"πάρε με στην αγκαλιά σου και παρηγόρησέ με που γεννήθηκα".

5 Ιανουαρίου 2007 στις 6:55 μ.μ.  

@gitsaki

Οι φίλοι μου με αποκαλούν -περιπαιχτικά-''Σεφερολόγο''.

Έτσι σε μια Ελυτολόγο όπως αποδεδειγμένα είσαι εσύ,δεν έχω με τι να ανταποδώσω το ''κέρασμα'' του όμορφου στίχου.

Ίσως μ'έναν τίτλο απ'το Φωτόδεντρο:
ΔΩΡΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΠΟΙΗΜΑ!

5 Ιανουαρίου 2007 στις 7:46 μ.μ.  

Ποιός έχει πιότερο ανάγκη την αγκαλιά θαρρείς;
Κείνος που ανοίγει χέρια, ή ο άλλος που κολυμπάει εντός;

Χε! Σε γελάσαμε Μαρινάκι!
Ευκαιρία γυρεύαμε ν' αγαπηθούμε.
Διψάνε οι ψυχές και στάζουν μαζί.
Μέσα σε τόση ξηρασία τα νοτισμένα χείλη είναι ευλογία.

Φιλί, να τρέξει κοντά!

6 Ιανουαρίου 2007 στις 11:19 π.μ.  

@καπετάνισσα

Σε διαβάζω,μ'όλο το φως και το σκοτάδι που έχω!

Μόνο αυτό....
Και πόσο φτάνει!

Σε φιλώ!

6 Ιανουαρίου 2007 στις 6:40 μ.μ.  

Μην ξαναπείς ευχαριστώ
που όλα τα ευ για σένα

Σηκώθηκε το παιδί
έκατσε στο τραπέζι
Έπαιξε στα μάτια του μια στραπή
Η αγάπη έκαμε τη δουλειά της
Ούτε μια μέρα δε μας κούρασε το περίμενε

Καλώς ήρθες

6 Ιανουαρίου 2007 στις 10:56 μ.μ.  

@sokratis xenos

''Έτσι σ'έχω κοιτάξει που μου αρκεί

να'χει ο χρόνος όλος αθωωθεί..'''


Περιστρέφω μια παιδική υδρόγειο και σε βρίσκω.
Και σε φιλώ!

7 Ιανουαρίου 2007 στις 12:48 μ.μ.  

Η apousia θα απουσιάσει σε ολιγοήμερο και αναγκαστικό ταξίδι.

Άγρυπνος φρουρός και παραστάτης του blog,παραμένω εγώ,ο Γιάννος!

Είμαι απίστευτα τρυφερός και φιλικός προς όλους ανεξαιρέτως!

Παράκληση της Μαρίνας(με την οποία βέβαια διαφωνώ):
Αν με επισκέπτεστε,ΜΗΝ μου αφήνετε λιχουδιές.Άγγιξα επικινδύνως τα 46 κιλά.
Προτιμήστε παιχνίδια.
Και για να μην ξοδεύεστε,αφήστε άδεια μπουκάλια από εμφιαλωμένο νερό.ΕΝΘΟΥΣΙΑΖΟΜΑΙ!

Χαιρετώ,Γιάννος.
Golden Retriever,ετών 9.

7 Ιανουαρίου 2007 στις 2:07 μ.μ.  

Καλέ κυρία απουσία που απουσιάζετε (ελπίζω για καλό και χαρούμενο σκοπό) να χαιρόσαστε τον Γιάννο σας .
φιλάκια πολλά πολλά

7 Ιανουαρίου 2007 στις 3:00 μ.μ.  

Γιάννο, πολύχρονος! Να ζήσεις, να τα εκατοστήσεις, να σε έχει κοντά της η Μαρίνα που τόσο σ΄αγαπά!

Μαρινάκι, να τον χαίρεσαι τον Γιάννο σου! Καλό ταξίδι όπου πας και με το καλό να γυρίσεις!
Φιλιά πολλά!

7 Ιανουαρίου 2007 στις 8:03 μ.μ.  

Μικρέ μας Γιάννο!!

Σου έφερα 2 μικρά μπουκαλάκια (του μισού λίτρου) κι ένα μεγάααλο να παίζεις όσο λείπει το Μαρινάκι.

Μισό να σου γεμίσω και το μπολάκι με φρέσκο νερό (όχι μη μου κάνεις γλύκες...δεν έχω λιχουδιές! Ναι, οκ τις μύρισες, έχω, αλλά ΔΕΝ κάνει. Αχ, τέλος πάντων, αφού δε μας βλέπει κανείς..!)

Καλή επιστροφή στο Μαρινάκι να πεις όταν σε πάρει τηλ!

:)

7 Ιανουαρίου 2007 στις 8:09 μ.μ.  

Και βασικά Χρόνια Πολλά ήθελα να σου πω!

Άρχισες τα νάζια και το ξέχασα...

7 Ιανουαρίου 2007 στις 8:11 μ.μ.  

Χρόνια Πολλά συνονόματε!

Μια στιγμή,έχω έμπνευση:
"Όλα θα πάνε καλά..."
Τειρεσίας έφα...

Μαρίνα...,σ' ευχαριστώ!

7 Ιανουαρίου 2007 στις 10:19 μ.μ.  

Μαρινάκι, κάτι έπαθε το μειλ σου και δυο φορές μου γύρισε πίσω. Τα λέμε όταν με το καλό γυρίσεις.
Φιλιά πολλά!

8 Ιανουαρίου 2007 στις 12:43 π.μ.  

Γιάννο, χαρά μου, δεν σου δίνει λιχουδιές; Ααααα, καλά κάνει! (Έλα, πάρε σοκολατάκι, μην το πεις, όμως. Είναι ειδικό για σκύλους και δεν παχαίνει!!!! Χί!)

Λοιπόν, ο cyrus για την γιορτή σου, σου έφερε κι άλλα μπουκαλάκια για να κάνεις την συλλογή σου και σου πήραμε κι ένα σκοινένιο κόκκαλο και ένα σετ από μπαλάκια και πολλά πολλά σοκολατάκια, μόνο για σένα!

Και πες στην κυρά σου ότι αν δεν μου στείλει την φωτογραφία σου με το κόκκινο παπιγιόν, να σε κάνω σταρ, θα γίνουμε μπίλιες!

Χρόνια σου πολλά, Γιαννούκο, με πολλά γουτσου γούτσου και πολλά φιλάκια σε σένα και την Μαρίνα μας.

8 Ιανουαρίου 2007 στις 1:09 π.μ.  

Πόσο πολύ χαίρομαι που σε διαβάζω και πάλι!!!

Ήταν μεγάλη η απουσία σου εδώ, αλλά όχι από την καρδιά μας!
Είσαι από τα πρώτα άτομα που γνώρισα στον blogοκοσμο, με στήριξες και σε νιώθω κάπως σαν... μεγάλη αδερφή!

Εύχομαι ότι σου εύχομαι πάντα: να χαμογελάς!

8 Ιανουαρίου 2007 στις 11:45 π.μ.  

Ευχαριστώ την Σεφερολόγο για το ποίημα που μου χάρισε!
:)
Καλά να περάσεις και χρόνια πολλά στον Γιάννο,για την ονομαστική του εορτή!

8 Ιανουαρίου 2007 στις 2:26 μ.μ.  

Καλή Χρονιά Μαρίνα

Χαίρομαι που γυρίζοντας σε βρίσκω πάλι εδώ! Ήταν από τα πιο όμορφα που μου επιφύλασε ο νέος χρόνος...

Νυκτιπόλος

8 Ιανουαρίου 2007 στις 4:01 μ.μ.  

Καρδούλα, θυμάσαι την ιαχή του Ιακώβου στους αρσιβαρίστες;

ΈΤσι κι εμείς:

Μαρίνα, κράτααααααααααααααααα!



Σε φιλούμε με απέραντη αγάπη

Α + Κ + Μ-Φ

12 Ιανουαρίου 2007 στις 1:33 π.μ.  

" Στέλνω σου
έντομο κόκκινο εργολάβο
να σε βοηθήσει με τραγούδια
και τινάγματα ισχυρά
ν` αποτελειώσεις
μέσα σου
το σπιτάκι της στέρεας ελπίδας

Θα ξέρεις πώς μεταφράζεται αυτό
Σχίζοντας όλα τα λεξικά..."

Πάντα με καταλυτικη αγάπη

12 Ιανουαρίου 2007 στις 1:48 μ.μ.  

Φυσάει εδώ μέσα δυνατός άνεμος αγάπης
προκαλείς αντικαθρέφτισμα νερών
σε γυάλινο ουρανό.
Πώς ξεριζώνεται ο πόνος από τα βάθη
του χρόνου
για να πετάξει το πρώτο φυλλαράκι της
η Ελπίδα...

12 Ιανουαρίου 2007 στις 6:18 μ.μ.  

@ellinida,elpida,teiresias,cyrus και ειδικά filomila και artanis

Ευχαριστώ για τα δώρα και τη αγάπη σας!
Η apousia επέστρεψε,εγώ πάω ν'ασχοληθώ με τα μπουκάλια μου.

Γιάννος.

12 Ιανουαρίου 2007 στις 7:10 μ.μ.  

@sofi-k

Γλυκιά μου,είθε να γίνει πράξη η ευχή σου!
Δεν αισθάνθηκα πως σου πρόσφερα τίποτα.Μόνο πήρα,κάτι απ'τη ζεστασιά σου!Φιλιά!

@elpida

Θα στείλω mail.Στέλνω από εδώ την αγάπη μου!

@gitsaki

Ευχαριστώ για τις ευχές και την επίσκεψη.Θα τα πούμε...

@vromios

Αγαπημένε μου φίλε!
Πώς θα μπορέσω να σε βρω?
Πώς φίλε του Νότου?

@sokratis xenos

Εκεί που πάει το σπιτάκι να κατεδαφιστεί,έρχεται η γραφή σου η βουτηγμένη στην αγάπη και το στεριώνει!
Πού να τα βρω τα λόγια που θέλω να σου πω?

@teiresias

Nα η απάντηση!
Να ''τι χρειάζονται οι ποιητές σε τούτο το μικρόψυχο κόσμο''.
Φίλε Γιάννη,δεν κάνουν άλλο οι λέξεις σου οι πολύτιμες.Ντύνουν τη σιωπή.
Κι εγώ σα ρούχο την παίρνω και την φοράω.Και δεν κρυώνω.Ούτε φοβάμαι..

12 Ιανουαρίου 2007 στις 7:24 μ.μ.  

@paragrafos

Μια φορά είπα να απαντήσω σε όλους σε ένα σχόλιο,και.....ξέχασα εσένα.
Ίσως έπρεπε.

Ίσως ο σαρκωμένος άγγελος που υπογράφει δίπλα στα δικά σας ονόματα,αξίζει ένα ΟΛΟΔΙΚΟ του ευχαριστώ!

12 Ιανουαρίου 2007 στις 7:28 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home